تعداد کمی از کشورها بدون توسعه بر مبنا ی تولید به سطوح بالای درآمدی ر سیده اند. با این حال، از دهه ۱۹۸۰ ، بیشترین سهم تولید در ارزش افزوده و اشتغال در طیف و سیعی از کشورهای با درآمد کم و متوسط در سطوح پایینتری “صنعتی زدایی زودرس” از درآمد سرانه کشورهای با درآمد بالا و صنعتی پیشرو اتفاق افتاده است. کسانی که نگران هستند از دولتها و جامعه توسعه یافته خواسته اند تا از تلاش برای گسترش تولید در کشورهای کم درآمد حمایت کنند.
دو سوال راهبردی وجود دارد: اول این که خدمات برای گسترش فرصت های شغلی خوب در کشورهای با درآمد کم و متوسط چقدر است؟ بیشتر بحث در اینجا بر ایجا د شغل برای کارگران کم مهارت و افزایش این مشاغل در طول زمان متمرکز است. ثانیاً، بخش خدمات تا چه اندازه می تواند به کشورهای کم درآمد کمک کند تا از سطح بهره وری و درآمد کشورهای با درآمد بالاتر پیروی کنند؟ بیشتر این بحث بر فرصتهای افزایش بهره وری از طریق اندازه مقیاس، نوآوری و ارتباطات بین بخش ها متمرکز است.
