آب یکی از بزرگترین چالش های قرن حاضر است که میتواند سرمنشاء بسیاری از تحولات مثبت و منفی جهان قرار گیرد. ۵ / ۹۷ درصد آب کره زمین در دریاها و دریاچه ها است که آب شور را تشکیل می دهد. ۵ / ۲ درصد باقیمانده آب شیرینی است که در زمین وجود دارد که از آن ۳ / ۰ درصد آب رودخانه ها، ۸ / ۳۰ درصد آبهای زیرزمینی و ۹ / ۶۸ درصد یخچال ها و پوشش دائمی برف کوه ها است . پس اگرچه قسمت عمده ای از سطح زمین را آب فراگرفته است اما تنها بخش کمی از این آّب به عنوان آب قابل شرب در دسترس میباشد؛ از این رو حفاظت از منابع آبی بسیار مهم بوده و باید از آلودگیهای آب به مواد مختلف و هدر رفت آن جلوگیری نمود. بنابراین بین توان تأمین آب و شدت تقاضا در جهان اختلاف زیادی وجود دارد که بحران آفرین میباشد.
هنگامی که این عدم تعادل با مجموعه راهکارهای مدیریتی قابل مهار نباشد زبان مفاهمه در بخش آب تبدیل به زبان مخاصمه خواهد شد؛ چه در بعد محلی، منطقه ای، ملی و چه در بعد جهانی ، بخش عمده ای از عدم تعادل در منابع آب ناشی از چرخه آب شناسی و محدودیت طبیعی منابع آب بوده و بخش دیگر تأثیرگذاری اقدامات و فعالیت های انسان بر روی منابع آب است که محدودیت ذاتی منابع آب، خشکسالی، افزایش جمعیت، بهره برداری بی رویه از منابع و ذخایر موجود و در نتیجه افت آبهای زیرزمینی و اثرات تخریبی فعالیت انسان بر محیط زیست همگی زمینه ساز چالش های سنگینی در امر بهره گیری از منابع آب شیرین است.
بحران آب در قرون اخیر جدی است و خشکسالی ها از یک طرف و قوانین زیست محیطی از طرف دیگر بازیافت آب را جدی تر میکند. امروزه آب یکی از نیازهای اساسی صنایع به خصوص صنایع تبدیلی محسوب میشود که مدیریت و کنترل مصرف آن میتواند به پایین آوردن قیمت تمام شده ی محصولات و رونق تولیدات صنعتی کمک کند.
